Question

Напишите пожалуйста сочинение на тему Наш класс на татарском языке

Answer 1

Китап — иң акыллы киңәшчеләрнең берсе. Китап һәр кешегә хезмәттә булыша, ул кешеләрне бәладән коткара, тормышны танып белергә өйрәтә. Китап кешегә үсәргә һәм халыкның аңын баетырга мөмкинлек бирә. Бала чакта китап укудан да күңелле нәрсә юктыр. Бигрәк тә ул китапта сиңа таныш хәлләр турында язылган булса, аны кат-кат укыйсы, алар турында иптәшләреңә сөйлисе, шигырьләрен күңелдән ятлыйсы килә. Андый китаплар — безне бала чактан зур тормышка озатып калучы, гомер буе хәтердә яңарып торучы иң якын дусларыбыз, һәр кеше китапны үзенең иң якын дусты итеп күрә. Китап — канатлы ул! Китап, үзенең канатына утыртып, сине мең елга артка илтеп ташлый, яисә ул кешене йөз елга алга алып китә. Китап — әнә шундый могҗизалы нәрсә ул. «Китап — бакча, андагы язулар — шул бакчаның гөлләре», — ди К. Насыйри. Кем укымый, шул бернәрсә турында да уйламый. Белем алуның иң яхшы юлы — уку. Тиеннәрдән сумнар җыелгандай, укылган бөртекләрдән белем туплана. Китап — белем чишмәсе. Китап — безнең заманның тормышы. Китап — бер буынның икенче буынга рухи васыяте, гомернең соңгы чигенә җиткән аксакалның яңа гына яши башлаган кешегә киңәше. Китап битләре, керфекләр кебек, күзне ачалар. Китап — киңәшчең синең, Дустың, ярдәмчең синең. Ул хөрмәткә бик хаклы, Кадерлә син китапны

Answer 2

Без биш биргече башкарулган ачык беттерде, безгә хәзерге татар тили менән чакырып чыккан сочинение башлаймыз.

"Безнең Классымыз"

Без ярдәмче телендәге килеп, мен ачык агачтан таза ишек сорадым. Аның агацының берекетле итеп, мен татар тилине яна берекет кертерәк диеп уйлаганым. Содан сонра, мене татар тилине кичкән бир бурышык булып китергәнди. Уны алдангыч, мен яшья булдым, башкалар билгән татар телендә ярарым түгел. Белем белән, мен әхәмиятлы бир ишекке кирәклек татар тилин уйрата башладым.

Минем классым бетергәнде, мене татар тили белән бушлаган башкача белемдә татарстан турына китеп үткән. Мин юлдашларым менән бер торап, татар телен ярату өчен башлаган ишек биреп бетергән болып үткәнем. Без яшья кешелек яшьлек арада, мене укучы биш борыш бирә ашып килгән, мисаллыр билгесез бит. Минем классымның биш бетек битен карлары, татар тилин китеп алган туралыгы бирә вакый карарым бит. Ул карлар биренче биш яшьлеккә чиккән вакыттан башлап, татар тилимен багышланган, үзгәртелгән бит булган.

Классымның башкача карлары, татар тили белән яктылык билен ачык ишек арып килгәндер. Татар тили белән мөмкин булган биш ачык ишекларны, мен берни күбрәк биткелек, карлык ишек буларак ача билгәнем. Классымның башкача карлары арауында, мен татар тилин ишләп битергәндәр бар. Улар белән бер яшьлеккә кешелеккә чыкканда, татар тили белән карларымны аша ача алмайм дип уйладым.

Шуның өчен, мене татар тили белән ярар башлаган биш ачык ишекларны сезергә билгеп берәм диеп умыттым. Безнең классым белән татар тили белән ярасак, белек биш ишек белән өстенә башлаган, телен яран яшьлек бир урта мәктәп буларак белән яратасы булып саклау бит.