Question

Срочно сочинение по татарской литературе на тему \"нэрсэ ул бэхет\"?

Answer 1

Нәрсә ул бәхет? Үз-үзенә бу сорауны биреп карамаган кеше юктыр. Һәрберебезгә туры килерлек итеп җавап табарга мөмкин дә түгелдер дип, уйлыйм мин. Һәркем бәхет төшенчәсен үзенчә аңлый. Кайберәүләр бәхетне материаль тышлыкта күрәләр, кем өчендер – кешенең ниндидер бер эчке халәте, ә кайберәүләр бәхетне янындагы үзеннән башка берәүдә күрәләр.
Мин дә бу сорау турында еш уйлыйм. Мин – татар авылында укытучылар гаиләсендә үскән гади авыл кызы, мин – балаларым өчен әни, ирем өчен тормыш иптәше, укучыларым каршында – һәр сорауга җавап бирергә тиешле укытучы.
Мин – табигать баласы. Шуңадыр табигать кочагында йөрергә, урман шавын, кошлар сайраганын, чишмәләр җырлаганын, яңгыр яуганын яратам. Җырларда җырланганча “үз илемдә ямьле миңа бәрәңге бакчасы да”. Мин туган ягымның, туган илемнең балачагымдагы төсле матур, тыныч, имин һәм бәхетле булуын телим. Моның өчен дәрес вакытында укучыларымда туган якка мәхәббәт, табигатькә сакчыл караш тәрбияләргә тырышам.
Мин – әни. Янымда ике улым һәм тормыш иптәшем булу минем өчен зур бәхет. Ләкин бәхет күбәләк кебек. Аның артыннан кусаң,ул синнән кача, игътибарыңны башкага юнәлтсәң иңнәреңә килеп куна. Димәк, гел бер нәрсә – бердәнбер бәхетең турында уйланып утырырга ярамый. Шул ук вакытта берни эшләмәү дә дөрес түгел. Бәхет артыннан куарга түгел, алга омтылырга-тулы тормыш белән яшәргә кирәк. Шул вакытта бәхет “күбәләге” гел яныңда булыр дип уйлыйм мин. Ике улымны җәмгыятькә файдалы, тормыш алып барырга сәләтле акыллы, тәртипле татар егетләре итеп тәрбияләү минем изге бурычым. Моның өчен һәрвакыт алга барырга, киләчәк турында уйларга кирәк. Бу омтылыш үзе бәхет.

Answer 2

Татарская литература богата творческими и яркими произведениями, она отличается глубокой проникновенностью в человеческую душу, в ее достоинства и недостатки. Одним из таких произведений является поэма "Нэрсэ ул бэхет".

Автор этого произведения - татарский писатель и поэт Габдулхаким Губдин. Эта поэма является рассказом об одной из национальных традиций татарского народа - о щедрости и гостеприимстве.

В этой поэме описывается история древнего короля, которому приходит в гости странствующий воин. Король радушно принимает гостя и приглашает его на пир. Он угощает его на все богатство своего королевства и дарит ему самое драгоценное украшение, которое у него есть - кольцо с рубином.

В отличие от короля, странствующий воин, не смотря на свою бедность, отвечает на щедрость короля, дарив ему свой единственный скромный подарок - кусок каменной руды. Король, в свою очередь, не принимает этот подарок как обиду, он ценит его больше, чем все дары, которые он получил от других королей.

В этой истории, автор утверждает, что настоящая щедрость заключается не в том, чтобы дарить дорогие вещи, а в том, чтобы дарить с чистым сердцем и по настоящему нуждающимся людям. Эта традиция гостеприимства и заботы о гостях является одной из самых ценных культурных ценностей татарского народа.

Выводы, которые можно сделать из этой поэмы, очень важны для современной жизни. Неважно, на какую культуру вы натолкнетесь, всегда есть что-то ценное, чему можно поучиться. В мире, который полон несправедливости и ненависти, я уверен, что прекрасное искреннее отношение нашего народа, которое проявляется в щедрости и гостеприимстве, может изменить мир. Ведь правдивая щедрость, как и настоящая любовь, которая не ждет вознаграждения, может сделать наш мир более человечным и духовным.