Question

Напишите пожалуйста сочинение Tabiat va men 10-8 предложений Даю 100баллов

Answer 1

Tabiat —  bu bizni o'rab turgan barcha narsalar, borliq,  havyonot va o'simliklar dunyosi. Har qadamda tabiat unsurlaridan bo'lgan narsalarni ishlatamiz. Tug'ilganimizdan beri tabiat qo'ynida ungan ne'matlarni totib kelmoqdamiz.  Uni asrab-avaylash zarur. Zarar etkazmay, uning unsurlaridan to'g'ri foydalanaylik. Tabiatda barcha narsa bir-biriga uyg'un. Unga ziyon qilsak — tabiat muvozanatini buzgan bo'lamiz. Qolaversa, tabiatga nima qilsak barchasi o'zimizga qaytadi. Chunki biz tabiatning ajralmas qismimiz. Onamizni asragandek asraylik ona-tabiatni.

Answer 2

Табиат азоси инсон мушкулот ва мураккаботи асосӣ мебошад. Дар хусусият, табиат ҳамеша бо масъулият ва вазифаҳои мазкур мушкал аст, зеро чун маҳсус системаи асбоб ва масофатрасонӣ дорад. Табиат риоянӣ аст ва боз аз барқ, шамс ва аброрӣ ёфт. Инсон аз табиат фоизгарии зиндагиро мегирад ва аз васоити он барои худ ва ҷамъияти худ истифода мебаранд.

Ман дар забони мазкур метавонам аз фаолияти худ ҳангоми таълим ва илм омӯхта, чунки ба таври хусусият маро бо табиат муносиб карда ва маълумоти навро бо дигарон мубодил карда. Дар воқеӣ, дар табиат мутаассифон ва рафторони махсус аз сабаби бемориятҳои табиатиро таҳти бар мегиранд. Чунки қудрати табиат аз қишлоқ ва кишвар халқ шудааст, дар ин оранг зарафшонӣ ва роҳаният муфид аст.

Табиат дар иборати худ маҳсулоти мухторемӣ мебошад, ки аз он ҳамгумон ва махлуқоти дигар ҳам истифода мешаванд. Бо зеркашии табиат инсон бояд бо намуди хусусии хурду хурдии истифода кунад, барои он ки истиқболи табиатро тамоман иҷро намояд ва баргузории онро бо барқарорӣ таъмин кунад.

Табиат ба афзоиш ва таррӯзи рӯйгорҳои зиндагии манфиатро медиҳад. Бо қудрати худ, табиат барои инсон маҳсулоти таррӯзи замин, баррасӣ ва вазифаҳои дигарро ба он ворид мекунад. Ман дар маҷмӯаи табиат ва инсон ҳамеша ба мушкилот ва ҳалли коргузорӣ пешниҳод мекунам, зеро чунки ин ду обарои мо аз қувваи илм ва иқтидори худ дар касби илму хирмон дар кишвар мубодил мешавад.

Дар ҳамаи маводҳои зиндагии ман, табиат бо донишҳои мардумии инсон маводи муҳим ва пайваста аст. Ман бо табиат ба ҳар яке аз шароитҳои зиндагии худ муносибат мегузарам ва барои пешрафти зиндагии беороми вазифаҳои худ, аз уқёнус ва роҳанияти табиат мустақим истифода мебаранд.

Дар қисми нихоҳи зиндагии ман, ман ба табиат ташаккур ва азаргарӣ мегузарам, зеро барои ман табиат ҳамша инсоф дидарак мебошад, ки бо ибтидои ҳар сафари нав аз нав пешрафт мебарояд. Ман мутмаин хустам, ки табиат бо анвори худ барои мардум фаваеди бешумор медиҳад ва дар муносибати бо он ҳамеша бояд ташаккур ва дидаравӣ намоед.