Question

Сочинение на тему 1)Антываенны пафас у рамане Кузьмы Чорнага "пошуки будучыни" 2)Трагедыйнае гучанне апавяданняу М.Гарэцкага 3)Жыццевыя дароги у рамане Кузьмы Чорнага "пошуки будучыни" 4)Паэтызацыя прыроды и кахання у лирыцы П. Броуки

Answer 1

Ответ:

1) Baйнa i фaшызм y paмaнe "Пoшyкi бyдyчынi", як пicaў Алecь Адaмoвiч, пaкaзaны i acэнcaвaны К. Чopным "з вышынi фiлacoфcкa-гicтapычнaгa i мacтaцкaгa вoпытy чaлaвeцтвa". Нa пpыклaдзe пaдзeй, штo aдбывaлicя ў мяcтэчкy Сyмлiчы i ягo вaкoлiцax, aўтap aдлюcтpaвaў бapaцьбy бeлapycкaгa нapoдa cyпpaць фaшыcцкix зaxoпнiкaў. Лёc гepoяў твopa пpacoчвaeццa нa пpaцягy мнoгix гaдoў (y чacы iмпepыялicтычнaй, гpaмaдзянcкaй i Bялiкaй Айчыннaй вaйны). Гэтaмy caдзeйнiчae пpыём pэтpacпeкцыi. Цэнтpaльнaй пpaблeмaй фiлacoфcкaгa paмaнa Кyзьмы Чopнaгa з'яўляeццa пpaблeмa шчacця. Янa вызнaчae i мнoгiя iншыя пpaблeмы: дyxoўнaгa i мaтэpыяльнaгa, вeчнaгa i мapнaгa, любoвi i нянaвicцi, пpaблeмы бaцькoў i дзяцeй, шлюбy i cям'i.

Answer 2

Тема 1: Антываенны пафас у рамане Кузьмы Чорнага "Пошуки будучыні"

Раман "Пошуки будучыні" Кузьмы Чорнага адзначаецца выдатнай артыстычнай майстарнасцю і багаццем антываенняў, якія намалёўваюць пафас персанажаў і іх пошукі. Антываенне - гэта ўзнікненне пэўнай метафарычнай карціны, якая адлюстроўвае асаблівасці персанажаў і іх парадак думак.

У рамане "Пошуки будучыні" мы суткнемся з рознымі персанажамі, якія маюць свае антываенні. Напрыклад, антываенне асноўнага героя можа быць звязана з пафасам марлівага і мудрага чалавека, які шукае сваё месца ў гісторыі і суспецтве. Ён можа быць абліччам паколлення, якое марыць пра лепшае будучыню і мае свае ідэалы.

Антываенне іншых персанажаў магчыма будзе адлюстроўваць іх мары і жаданні. Напрыклад, аднаго з герояў можа адзначыць антываенне дапамагчы іншым, аднасціць іх да лепшай будучыні, што можа быць сапраўдным пакліканнем.

Такім чынам, антываенні ў рамане "Пошуки будучыні" Кузьмы Чорнага выкарыстоўваюцца для адлюстравання важных псіхалагічных і філасофскіх аспектаў персанажаў, іхніх цікавінняў і патрэб у зменах.

Тема 2: Трагедыйнае гучанне апавяданняў М. Гарэцкага

Творчасць Максіма Гарэцкага адзначаецца асаблівым стылем і тэматыкай, якая часта ўключае ў сябе трагічныя аспекты жыцця. Гучанне трагедыі ў яго апавяданнях адбываецца праз разнастайныя метафарычныя і літаратурныя сродкі выразнасці.

Адной з асноўных тэм у творчасці М. Гарэцкага з'яўляецца чалавечая самаадценка і пазіцыя ў сусвете. У яго апавяданнях мы можам убачыць трагедыю адзінаковай страты герояў, якія шукаюць сэнс жыцця і сваё месца ў грамадстве. Гарэцкі адлюстроўвае іхнія сумненьні, самаскрушэнні і паражэнні.

Трагедыйнае гучанне ў апавяданнях М. Гарэцкага таксама выяўляецца ў псіхалагічнай напружанасці і канфліктах персанажаў. Іх пошукі, як правіла, анімаць светлая надзея, але часта заканчваюцца нешчасцем і разачараваннем.

Такім чынам, трагедыйнае гучанне ў апавяданнях М. Гарэцкага паказвае глыбокую псіхалагічную і эмоцыянальную складніцу персанажаў і іх жыцця.

Тема 3: Жыццевыя дарогі у рамане Кузьмы Чорнага "Пошуки будучыні"

У рамане "Пошуки будучыні" Кузьмы Чорнага адбываецца пошук свайго месца ў сусвете для асноўнага героя і іншых персанажаў. Гэтая тэма адлюстроўваецца праз іх жыццевыя дарогі і прагрэсы ў паходжанні да самабачэння і мэты.

Асноўны герой можа перажыць шмат перапятствоў на сваёй жыццёвай дарозе, але ён змог перавысіць іх, знойдзіць свой шлях і атрымае магчымасць развіваць свае таленты і магчымасці. Жыццевыя дарогі і парадкі памагаюць адлюстраваць эвалюцыю персанажаў і іх пагляды на свет.

Кожны персанаж у рамане мае свае ўласныя жыццевыя дарогі, што дазваляе адлюстраваць разнастайныя аспекты чалавечага дасведчання. Гэта можа ўключаць у сябе пашук мэты, раскроцце творчага патэнцыялу, а таксама прагненне да лепшай будучыні.

Такім чынам, тэма жыццевых дарог у рамане "Пошуки будучыні" выяўляе гісторыі розных персанажаў і іхнія змаганні ў пошуку свайго месца ў сусвете.

Тема 4: Паэтызацыя прыроды і кахання у лирыцы П. Броука

У творчасці Пабла Неруды Броука адзначаецца выдатная паэтызацыя прыроды і кахання. Яго вершы часта апісваюць прыродныя мотывы, а таксама выражаюць адчуванні кахання.

Прырода ў вершах Броука становіцца сімбалам красоты і гармоніі. Яго апісы прыроды магуць быць малюнкамі нейкай ідэальнай, незагрознай прыроды, якая адлюстроўвае мільную карціну свету. Гэта можа быць прырода ўсходнага мора, зямлі роднай, цветочная карціна ўвасабленая ў вясеннім пейзажы.

Каханне ў вершах П. Броука часта выказваецца як асаблівае перажыванне. Гэта адчуванне напаўняе вершы грушэй і сэнсам, ствараючы яскравыя псіхалагічныя малюнкі. Цяперажыўанне кахання, аблічча каханай асобы, іхнія сустрэчы і разліччы выказваюцца ў вершах паэта.

Такім чынам, паэтызацыя прыроды і кахання ў лирыцы П. Броука адлюстроўвае яго яркую художнюю майстэрнасць і адчування красоты і глыбокіх эмоцый. Вершы паэта адзначаюцца меладычнасцю і гармоніяй, што робіць іх асаблівымі ў беларускай лірычнай традыцыі.