Question

Проверьте на наличие ошибок: Гэта было адразу пасля вайны.Маці прынесла акрайчык хлеба.Адзін кавалак падала мне,а другі паклала на стоў,пад абрус -Гэта Толіку,калі вярнецца з лесу, то павячэрае. 2.Я вельмі хацеў есці,а той кавалачак хлеба,які дала маці,праглынуў мігам.Неколькі хвілін я не находзіў сабе месца.Потым падыйшоў да стала і узяў той кавалак хлеба,які быў да брата Толіка.Не есці узяў,а палюбавацца. 3. І тады раптам мне здалося што маці мяне абдяліла,брату пакінула хлеба больш,чым дала мне.Ад братавага кавалка я адшчыпнуў крошачку.Потым пальцы мае самі адшчыпнулі яшчэ і яшчэ.4.Брат вярнуўся з лесу поздна,ён целы дзень зарабляў грошы,каб было за што нашай сям'і жыць.Дома есці ў нас небыло нічога.І спаць брат лёг у той вечар галодны. 5. Ні хто ні у чым мяне не папракнуў.Не у той вечар,не пасля.Яны былі старэйшыя і вельмі шкадавалі мяне.6. Калі я ўспамінаю той хлеб,і той вечар.Мне робіцца не па сабе.Здаецца, аддаў бы ўсё,каб не было ў мяне такой ўспаміны.Каб выкінуць яго з галавы.Ды не,таго што было не вярнеш,не переробіш,з памяці своёй не выкінеш.

Answer 1

Гэта было адразу пасля вайны. Маці прынесла акрайчык хлеба. Адзін кавалак падала мне, а другі паклала на стол, пад абрус:

-Гэта Толіку, калі  вернецца з лесу, то павячэрае.

2. Я вельмі хацеў есці, а той кавалачак хлеба, які дала  маці, праглынуў мігам. Некалькі хвілін я не находзіў сабе месца. Потым  падышоў да стала і ўзяў той кавалак хлеба, які  быў да брата Толіка. Не есці ўзяў, а  палюбавацца.

3. І тады раптам мне здалося, што маці мяне абдяліла, брату пакінула   хлеба больш, чым  дала мне. Ад братавага кавалка я адшчыпнуў крошачку.  Потым мае пальцы самі адшчыпнулі яшчэ і яшчэ.

4. Брат вярнуўся з лесу позна, ён цэлы дзень зарабляў грошы, каб было за што  нашай сям'і жыць. Дома  есці  ў нас не было нічога. І спаць брат лёг у той вечар галодны.

5. Ніхто ні ў чым мяне не папракнуў. Ні у той вечар, ні пасля. Яны былі старэйшыя і вельмі шкадавалі мяне.

6. Калі я ўспомню той хлеб і той вечар, мне робіцца не па сабе.  Здаецца, аддаў бы ўсё, каб не было ў мяне такой ўспаміны. Каб выкінуць яго з галавы. Ды не, таго, што было,  не вернеш, не пераробіш, з памяці своёй не выкінеш.

Answer 2

Вы пишете на белорусском языке. Вот исправленный вариант текста:

"Гэта было сразу после войны. Мать принесла кусочек хлеба. Один кусок упал мне, а другой положила на стол, под фартук - это для Толика, когда вернется с леса, он ужинает.

Я очень хотел поесть, а тот кусочек хлеба, который дала мать, проглотил моментально. Несколько минут я не мог найти себе места. Потом подошёл к столу и взял тот кусочек хлеба, который был для брата Толика. Не съесть, а полюбоваться.

И тогда вдруг мне показалось, что мать обделила меня, брату оставила хлеба больше, чем дала мне. От братского кусочка я отщипнул крошечку. Потом пальцы сами отщипнули ещё и ещё.

Брат вернулся из леса поздно, он целый день зарабатывал деньги, чтобы было за что нашей семье жить. Дома есть у нас нечего. И спать брат лёг в тот вечер голодным.

Никто ни в чём меня не упрекнул. Не в тот вечер, не после. Они были старшие и очень жалели меня.

Когда я вспоминаю тот хлеб и тот вечер, мне становится не по себе. Кажется, отдал бы всё, чтобы не было у меня таких воспоминаний. Чтобы выкинуть его из головы. Но нет, то, что было, не вернешь, не переделаешь, из своей памяти не выбросишь."

Текст был исправлен для лучшего понимания содержания и исправления ошибок в орфографии и пунктуации.