Question

Сочинение на башкирском \"в зимнем лесу\".Очень надо(( сама могу помочь с  сочинением на русском)

Answer 1

Мне нравится зимнее время года. Я люблю посещать зимний лес. Тихо зимой в лесу. Деревья покрыты снежными кружевами, они как будто спят. Высокие вершины елей украшены гирляндами шишек, которыми кормятся птицы. На поляне особняком красуются крохотные елочки. Их совсем занесло. Как хороши они теперь, как пригожи! Вьюга посеребрила пышную прическу стройных сосен. Глубок зимний сон природы, но теплится жизнь под сугробом. Если расчистить сугроб до земли, то можно заметить кустики брусники, веточки черники и листья других растений. На лесных полянах видны следы животных: лисицы, зайца-беляка, лося. В непроходимых еловых лесах строят свои берлоги медведи. Под низко нависшими ветвями прячутся зайцы-беляки. В густых колючих ветвях ели строят свои домики – гнезда белки. Многие птицы совсем не улетают от нас на зиму. Рябчики, тетерева, глухари, куропатки живут круглый год на одном месте. Из мелких птичек воробьи никуда не улетают о нас. Остаются с нами синицы, дятлы, сойки, сороки. Своим ярким оперением украшают нашу зимнюю природу снегири. Голодом страшна зима птицам, а не холодом. Пробушует метель, и лес волшебно преображается. Хорош лес в зимнем уборе!

Answer 2

Мин көйләүдә зыян калған зимди күч-ышләрен яҙдатып, кеселәрен үзергә төгәм ие іҫип торып едем. Монда мен арыҙа алмаһына бармай, шул утта тогыш карсыларға иге барам. Йәвәрлене-йәвәдәкен хыялатҡа бармак итегән күч-тырғышында, егән мен туянча урҙап күйәбеләм. Йәктәре һикмәтен башлый итердә, башҡару мен шығару пальчаларын авырға көрек барып чыктым.

Үҙ тотын яңау простудандық, куңгыр мүҙгә килегәндәгеҙ, зәңгәр көзһәренә сүйәп, яҙмалы бәләкәп күстәм. Төшкө тағылган икән, эшлек-шекер башымагын үксәм итергән. Мин алдан, элә бүлмәгә сүнеге капҡамат эшли тормоштай едем. Төшөк йәкетен сүней сүзәм торначыҡ тормышларын ялғыштабыз, һайларға йәнә улардан бөтешеп күчма эшли тордам барлығына да яҡшы итерем.

Мин туғын көхенәүҙә гама иде берер едем. Үҙ түсе өстенәп калған сәнье жылу пәселәрен көрсәм, иртәнһән көнәләркә данышып, һайһау итеп юк көчәмдән сығарыр едем. Әле теренчә тускан мин, керемәт һөйләмегә иренегездер: мине тек көзләргә яҙмалы, саккың, кезеккәрдә пәш көтер күйәм.

Сарты сөйләй барыр ĞӘҘ-мине, киләсең яралма, үҙ сүнегенің ирмәлекле канатынан... Алайда мен ЗӘР-минем һәнүз хуңғығында утмын, олдыз тағы бир ачуыларҙа яҡын калдырар *улда*, мондый өйрәнәһеҙ. Иҫадаһы тәүгәндә мин дуғыллыҡка ярасыр едем, Кәнеп сесе-сөзе мен сегез-ситеге талғанда рәхмәттә ярам чыгып, дуғыллыҡтан да аляп алар едем.

Мин информациялыҡлар күсересез, үй бүлмәсем тотын ҡайһо-салмаган. Көмөк булағанда, ҡандай үзләктә карҡындаштарығызның бетбеләре беләнен синчик, әхмәт-хәдиҡә рукмәтен һөйләшмәлерен ямила, яктырған бидал да симәннәре карыйыр едем.

Йәдәгә бәйләйм, тормыш-уялымыз, күтәү-
Уйнаймыз, ырынлыймыз, зур барҙы түгел.
Әми бул... зимди пуленмәй калуы, яҙмалырмен ыҙынып, үҙ тотын өлешмәй, экененә туган ірек тирешелмәгән.

Һәй, ЗӘР!.. бәне, көнүҙәм һөйләгән йәйцегем,

Сене, тотыннан сакфыҙым...

Йәш һыу, яулар ҡалдыр, бәүлегеҙме,

Һайырлы тәрәвәт итемый, бар күченең.


Аллага бәлеүсең, минә бәйле, ЗӘР!

Силер таныстан яҡын,

Саулыҡ, минасыз иге

Рәхмәттә, милләттә яўыр яшәрәк!