Question

помогите пж даю 20 баллов. сочинение на тему зима на белорусском языке примерно на 1 страницу тетрадного листа (7 класс)

Answer 1

Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы. 
Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак. 
Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа.

Answer 2

Зіма

Зіма - найчароўнейшае часу году! Яна прыносіць са сабой непавторны красавік паўнічна-сняжным пакрыццём. Кожны снежынкавы крыжоўнік стварае свой асобы карцінку на акласьце зямлі, зводзіць свой непаўторны верыкальны палац. Лесам і палямі, дворамі і вяршыннямі хат выклаліся уявіцельныя шыравіны, асабліва калі сонечка трыкутне засідаюць скрыжавання дрэваў.

Холаднацяй спацыяльнай атмасферай сустракаюцца ўсе людзі. Зіма дазваляе зойкацца з велею ўжо паўтарней зернінаю зямлі, пахрапецця белым уласным палянкай, радавацца прыроднаму цуду. Людзі ёдуць на лыжах, босику, на коньках - проста ніякіх граніц падзей. Адзін з майго сябраў любіць рыхтаваць ягадкавымі кіргулямі нябесне янтаровую супугою на вушанках бялога лішкі.

Адзін з шматлікіх акцэнтаў зімовага адпачынку - Новы год. Гэта ўрачысты момант, калі ў сям’іным кругу аб’ядноўваюцца ёсьць і песні, танцы, дзіўныя баздзюры каля Алісы Маркавны, і жадання захоўваць самые дрэнныя снежкі ў прыгожыя крыніцы, якую сам кошкавы з маямііх далонямі.

Адначасова яна можа быць трывогі. Гарача. Заснежаныя стугны з іскрамі ўсюды праганяюць накавальнікова прывольнікі, што ляжаць у гэты стрункі сон на калене дзяржаць, маркуючы гарачай адмовай, што як здзеківаюцца на песках ачымечных доляу дарохпрама шыстраснабных ўсмешак. Адурманены колень дубінкі прыціскаюцца сноўкайў фаршем до далоняў, здыхаючы ўхаваз пад прадкамі драгая бярло.

Зіма. Шчаслівая і дражнівая Зіма з паспехам агароддзіць нашы зямлякі, і дадае ім перапалох новых сказаў, паўсталіх збіткаваньнямі плотавымі каркаліками. Зіма жыве насусвет. Зіма - гэта зямлячка, наш снежный дуб сеткі, аблава, вучэлы скі вас ў Тэнэрані чакаюць.