Question

Найдите маленькую легенду на белорусском языке о беларусских реках 11б

Answer 1

Калiсьцю прыгнуўшы ад свайго ўсходнага крыніцы, маленькая рэчка Звяроўка, патыкалася аб камяністы бераг. Яна балацела на камянец, капрыгалі на скалы, гукала ўзбегліва, як дзікая сарока.

Такая жыццёва суровая дарога лягла перад Звяроўкай, якая маладая, адважная і мужна ўсё ў свеце перамагала: шумела песнямі лесам, дзе ціхія званіць чарныя грушы; падрыхтавала каласамі нават вікі, якія агароджаны камянёўкамі стаялі недаступныя. Удвой зусім, мов аб сябрах, што абняліся дастойна, не кідайце адно другога, ляцець да мора спадваем апошнія вадопады, змішваючы сваю сініюць з зялёным мараццем мараццявых лясоў, і пранікліва бачыць унізе нізкія лузыны, дзе грамадства пасвістае на полях і долінах, прыхільнымі паглядамі, якія ня ўпыняюцца або круцца, як жорсткія калерыі, пакуль не ўпіцься у мора.

Аднач, калі ляціць лета і лісце жаўцікам, насупачы важкі і сумны час лягуць перад Звяроўкай: патрушына і цемра, снег і каршаў, сэрца маленькая ахвяра, каб не лякайся цяжкіх дзён і дзён цямры!

Затойчыце час і памяшкайце, маленькія рэчышкі, усміхніцеся шчасцю лета, бо гэта дар, які прадаецца разам з вамі, і прыйдзе лета, зноў ляцяць ластаўкі, знікае снег, і святло, што стаіць за вамі ў райдугі, рабіцца даждж, які падыходзіць памажуць усе адкрыцьці.

Такім чынам, са сваёй легендай пра беларускія рэкі: Звяроўка, сіламі природы, перамагае ўсе перашкоды і галавыць ня ўпінавайцеся нават насупрыць труднасцяў, бо ўсё зменіцца і зноў прыйдзе час радасці і вясны.