Question

Характарыстыка Левановича и Веры "Хто смяецца апошним".

Answer 1

Зёлкін — малодшы навуковы супрацоўнік. Гэта сапраўдны падхалім. А падхалімства, як вядома, заўсёды выклікала гнеў у Кандрата Крапівы. Хаця навуковы супрацоўнік з яго не вельмі удалы, затое Зёлкін — вельмі здольны паклёпнік. Наколькі ён тупы ў навуцы, настолькі багатая яго фантазія ў выдумванні плётак. Такія разуменні, як дружба, давер між людзьмі, Зёлкіну не даступны. Ён умее бачыць у людзях толькі адмоўнае.

(Мало, но хоть что-то:)

Answer 2

"Хто смяецца апошнім" - гэта п'еса беларускага драматурга Аляксандра Левановіча, напісаная ў 1911 годзе. Гэтая п'еса стала адной з класічных твораў беларускай літаратуры і мастацтва. Галоўныя характарыстыкі герояў Левановіча і Веры, а таксама ключовыя моманты п'есы ўключаюць наступнае:

1. Вера - галоўная героіня п'есы, маладая і прывабная дзяўчына, якая прыйшла ў горад з вёскі, каб працаваць у краме. Вера выдзяляецца сваёй нівоўнасцю і спрасцоўнай натурой. Яна становіцца аб'ектам палюблення не толькі для моладых хлопцаў у горадзе, але і для жонкі крамаўніка.

2. Левановіч - галоўны мужчынскі герой, хаця ён не такі малады, як Вера. Левановіч - гандлёвец, які вядзе крам у горадзе. У адной ступені ён выглядае сур'ёзным і нават цяжкім у адносінах да Веры, але з іншага боку, ён таксама цешыцца ёю.

3. Канфлікт і сюжэт - галоўным сюжэтным элементам гэтай п'есы ёсць канфлікт паміж жонкай крамаўніка і Верай. Жонка крамаўніка завістлівая і намагаецца адбіць Левановіча ад Веры. Гэтаўшы канфлікт змяшчае ў сабе элементы гумару, драмы і романтыкі.

4. Гумар і соцыяльная крытыка - Левановіч і Вера спаборнічаюць за ўвагу і ўхваленне ад іншых персанажаў. Гэтая сітуацыя стварае шмат камічных сцэнаў і гумару ў п'есе. Аднак гэта не толькі гумарыстычная п'еса, а таксама ўключае ў сябе крытыку грамадскага ардынару і паказвае, як сур'ёзныя праблемы могуць адбывацца ў гарадскім асяроддзі.

П'еса "Хто смяецца апошнім" здабыла вялікую папулярнасць ў беларускай літаратурнай традыцыі і захавала сваю актуальнасць на працягу многіх гадоў, дазваляючы глядзячым і чытачам размышляць над пытаннямі суспадарэжнасці і асуджваць абласці паводзінак, якія можа быць лічаць нямарлівымі.