Question

1858-1849 жылдары италия реваолюциясының жетістіктері​

Answer 1

Ответ:

Италиядағы Австриялық иеліктер сияқты, 1848-1849 ж ж. Революция Италия мемлекеттерін де қамтыды. Оның себептері көп жағынан Германияны революцияға жеткізген себептермен ұқсас болды. Италияндық революциялық қозгалыстағы демократиялық оғының тірлігі қолөнершілер, жұмысшылар, ұсақ буржузияшыл интеллигенция болды. Ұлттық тәуелсіздікті жеңіп алу, елді саяси біріктіру – Италия революциясының басты мәселесі болды. Сонымен тығыз байланысты абсалютизмді және бүкіл феодалдық тәртіпті жою міндеті алда тұрды.

Италияда 1848-1849 жылдарда, басқа елдердегі сияқты, аяқталмаған, жеңіліп қалған буржуазияның – демократиялық революция болды. Ол халық бұқарасына өте зор революциялықтәжірибе берді және ұлтты біріктіру, елді буржаузиялық қайта құру жалындағы революциялық – азат қозғалысты адан әрі дамытуға серпіліс туғызды.

1848-1849 жылдардағы революциялар жеңіліп қалғанымен, нәтижесіз болған жоқ. Олар жұмысшы бабына өте зор революциялық тәжірибе берді, үстем таптарды жейбір реформалар жасауға мәжбүр етті. Революция қоғам дамуын алға бастыруды тездете түсті.

Объяснение: осының ішінен табарсың деген ойдамын

Answer 2

Революции 1848-1849 годов в Италии были частью более широкого европейского движения за реформы и демократизацию. В Италии ключевыми фигурами были граф Карло Альберто ди Кавур, король Виктор Эммануил II и Джузеппе Гарибальди .

В 1847 году Кавур начал издавать газету «Рисорджименто» («Возрождение»), которая стала символом всего движения. Он выступал за объединение Италии под скипетром сардинского короля .

Революция началась в 1848 году с восстания в Палермо, которое было вдохновлено идеями национального возрождения и свободы. В результате этих событий австрийская армия была изгнана из Милана и Венеции, и в 1849 году было провозглашено Королевство Италия под королем Виктором Эммануилом II .

Однако, несмотря на эти успехи, революция не была полностью успешной. Венеция устояла против австрийских войск до 1849 года, и, несмотря на то, что конституционный строй сохранился только в Сардинском королевстве, процесс объединения Италии был завершен только в 1860-х годах .

В целом, революции 1848-1849 годов в Италии ознаменовали начало процесса национального объединения страны и привели к значительным политическим и социальным изменениям.