Question

Сочинить сказку по подсказкам про медвежонка на белорусской мове третий класс

Answer 1

Ответ:

Объяснение:

Жыў-быў мядзведзік у вялікім лесе. Ён быў маленькім і розумелім. Жыў ён з бацькамі ў сваім гнездзе, дзе іхняя хата стаяла пад вялікім дубом. Усе дні ён гуляў з сябрамі, скакаў па лясе і ўчыўся шукаць ягады і грыбы.

Адзін раз, падчас сваёй працы, бацькі папрасілі мядзведзіка дапамагчы ім падбраць мёд. Мядзведзік згадаў, што яму раз падабалася цяперашняя робата, і адклікнуўся на прашэнне бацькоў: "Добра, я дапаможу вам. Пайду ў лес, шукаць мёд".

Мядзведзік пайшоў у лес з пустымі мішкамі. Але яго дружыня казалі, што ён не зможа знайсці мёд самастойна. Але мядзведзік быў напружаны і жадаў давесці мёд для сваіх бацькоў. Ён паехаў шукаць мёд і ўскоры знойдзе яго ў старым душніку. Але ён не змог давесці мёд да хаты, таму што яго палёт быў перашкоджаны злым зайцом. Мядзведзік зразумеў, што ён павінен быў паспяхова падысці да сваёй мэты і ўзяў з сабой свае сілы, каб перамагчы зайца.

Але мядзведзік быў хіцры і прыдумаў кантраванеўскі план. Ён папрасіў зайца ў госці і падалі ў яго мёдны торт. Зайцу спадабалася торт і ён папрасіў мядзведзіка ў госці. Мядзведзік паведаміў зайцу, што ў яго дома ёсць яшчэ больш смачны торт. Зайцу спадабалася

Answer 2

Імкнуўшыся ў часе, у адной невялікай беларускай вёсцы жыў маладзік мядзведзік на імя Мікалай. Ён быў вельмі цікавым і веселым мядзведзем. У аўтамніцкія дні, калі лісце паўсюль жавораніла залатымі і карымі колерамі, Мікалай выходзіў на прыгожыя прыгожыя лугі, каб гуляць і знайсці чаго-небудзь цікавага.

Аднаго дня, калі сонейка сіяла сваім тэплым сьвятлом, Мікалай памёціў аб майстраўстве сваёй мамы ў плеценні кошыкаў. Ён паўзаў і пачаў думаць: "Чаму б не паспрабаваць стварыць што-небудзь самастойнае?"

Такім чынам, Мікалай збіраў розныя матэрыялы: лісце, галінкі, і вучыўся плецці. З кожным днём ён ставаў усё лепшым у гэтым дзеянні. У апошні дзень лістапада, калі лес апрануўся ў срэбраныя абраныя адзенні, Мікалай скончыў свой касмічны кароцінкавы кошык.

Працэс стварэння кошыка стаў для Мікалая не толькі забавай, але і навучаннем, які дапамог яму развівацца і растаць. І вось, калі кошык быў гатовы, Мікалай узяў яго і парадзіўся на шляху ў лес. Ён намерваўся падарыць свой твор лесным жывёлам, якія таксама любілі цікавыя і неабычныя рэчы.

На сваёй дарозе Мікалай сустрэў шмат жывёл, але яго ўвага прывабіла маленькую зайчынку на імя Зорка. Зорка была жывёлай, якая цешылася прадзіўным жыццём у лесе, але яй лічылася хуткай і незалежнай.

"Прывітанне, Зорка!" - сказаў Мікалай, усміхаючыся. "Я стварыў гэты шчаслівы кошык і хачу падарыць яго табе."

Зорка была вельмі ўдзячная за такі прыемны сюрпрыз і пачала дзякаваць Мікалаю. І такім чынам, блізкасць сяброўства і творчага духу разьцвіцала ў лесе, які стаў яшчэ цікавей і прыгожей дзякуючы мядзведзю Мікалаю і зайчынцы Зорцы.