Question

Сачыненне-апавяданне пра лес по бел лит надо. Помогите пж​

Answer 1

РУЧЕЕК

Легкий туман еще держался над водой, еще цеплялся за мок­рые кусты лозняка, и в тихой воде четко отражалось все, что гляделось в нее в это утро. Егор зачерпнул чайник, по воде раз­бежались круги, отражение закачалось, померкло на мгнове­ние и снова возникло: такое же неправдоподобно четкое и глу­бокое, как прежде. Егор вгляделся в него, осторожно, словно боясь спугнуть, вытащил полный чайник, тихо поставил на землю и присел рядом. Странное чувство полного, почти торжественного спокой­ствия вдруг охватило его. Он услышал, как откуда-то с верхо­вьев балки по глинистому ложу струился родниковый ручеек.

Answer 2

Звоняць паўдню, лес убіраў усякую невесцю. Зоркі цяжка адступалі за хмарамі, і асенні вецер разносіў заўсёды жывучыя калёскі лісу. На галінах дрэў вісілі апошнія жалудзі і ягады, пачувалася цяжары духму цісканых ляшчын асенніх лісцяў. Лес быў жывой і вечны, як памяць краю.

Па-ціху загарнуўшыся ў капелюх сваёй аддыхальніцы, лясы пачалі распаведваць сваю гісторыю. Верасневыя дні былі яны народжаныя, і верасень быў іхнім часам радасці і пахучай асенні. Лясы справаўляліся зь рознымі паразітамі і дзеліліся са сваімі сакрэты. Адзін вялікі дуб быў старэйшым сябрам лясу і размаўляў зь імі праз векі.

У верасені, колеры лесу паступова змяняліся з зялёнага на разноцветныя асеннія варыянты. Залацістыя і карміновыя лісце ападала з дрэў, пакрываючы зямлю карцінай цудоўнай красоты. Лес перажываў свой апавяданнік дзень за днём, і кожны дзень празапалена апошняй залатынкай сваёй магчымасці.

Хоча лес быў узнёслым і вялікім, ён заўсёды запрашаў гасцей. Людзі прыхадзілі, каб адчуць магію верасеня ў глыбінях лясу. Тут іх чакала цішыня, спакой, і сіла природы, якая перасычала кожную дрэвесінную вадку. У лясе горачая залатая вясна пераходзіла ў шумны верасень і ўласным чароўным часам зімы.

Але верасень апавядаў свой сказ адзін раз у годзе, і лес чакаў яго з нетерпеннем. Ён ведаў, што гэта час для спакою і асенніх казак, для збору сіл і размышленняў. І кожны год верасень прыносіў новыя апавяданні і ўрокі для лесу, для тых, хто меў уладу пачуць голас этага чудоўнага часу.

Лес быў жывой, дыхаючым светам і цяплом верасня. Яго апавяданні несканчэнна і чудоўная, і кожны, хто здаровіўся з лесам у гэтым часе, пачуў сябе часткай вялікага і таямнага апавядання пра жыццё і прыроду.