Question

Складзице невяликую казку.выкарыстайце апорныяспалучэнни слоу и сказы:на палянцы,гуляли у футбол,на варотах,маленьки Зайчык,па дарозе,з ранцами,Зайчык заплакау,хоча так сама вучыцца,прыляцела Сарока,пачала супакойваць,папрасиць у бацькоу,новеньки ранец,адправиуся у ляснуюшколу,прывитауся,Бусел,—настауникзапрасил сести,Зайчык узрадавауся,стау вучнем.

Answer 1

Надеюсь поймёте в подчерке

Answer 2

На палянцы, дзе трава была мяккая і зялёная, гулялі маленькі хлопчыкі і гулялі ў футбол. Усе разам пасмешыліся і скандавалі гучныя асаблівасці. Кожны з іх марыў стаць справаздачным футбалістам і гукаў угару "Гол!" кожны раз, калі м'яч здольняў прайсці паміж двума сапраўднымі брамкамі.

На варотах стаяў маленькі Зайчык. І хоць ён быў маленькі, але яго адвага была непамерлівай. Ён не дапускаў м'яч праз свае вароты і пры гэтым прымушваў іншых даваць з сябе лепшае.

Аднак у адзіны дзень, калі Зайчык гуляў на палянцы, ягоныя бацькі прынеслі яму новы ранец. Зайчык быў вельмі рады і ўзначаліўся ўдзячнасцю ў мамы і бацькі. Ён хацеў зрабіць іх гордымі і паказваць, што ён не толькі добры футбаліст, але і хацеў дабра вучыцца.

Але аднаго дня, калі Зайчык сядзеў на адной з лаўкаў і пасіджаў у кнізе, у яго ачы сталі слязы. Ён нічога не маг разагнаць усё ў памылках і няўдачах. У гэты момант падышла Сарока, вядомая сваёй суровасцю. Яна ўбачыла, як Зайчык плача і пачала яго дакучаць.

"Чаму ты плачаш, маленькі Зайчык?" - сказала Сарока з насмешкай. "Можа, ты аддасць мне свой ранец? Я здольная і ўмею вучыцца лепш за цябе."

Зайчык быў шакаваны гэтай неспраўдзівасцю і пачуў сябе вельмі дробным. Але ў гэты момант пабачыў яго Бусел, мудры і добры настаўнік у лясной школе. Ён прыйшоў да Зайчыка і паплёў руку на яго плеча.

"Не ліць на словы Сарокі, маленькі Зайчык", - сказаў Бусел з усмешкай. "Ты маеш у сабе сілу і адвагу. Пакінь ты сумленне і страхі ў бок, і я ўпэўнены, што ты здолееш усе перашкоды."

Зайчык паглядзеў на Бусла з надзеяй і пачуў, як яго сэрца змяцеў ад дасканаласці. Ён паўстаў з лаўка, выціраючы слязы, і пагалоўна пацярпеў і працягнуў сваю навуку. З часамі, зусім як на футбольным полі, ён пачаў рабіць нейкалі звычайныя рэчы надзейна і з адвагай.

І аднаго дня, пасля шмату гадоў стараннай працы і навукі, Зайчык стаў вучнем настаўніка Бусла, сваім настаўнікам і сапраўдным навучальным вадзіцелем. І ён ніколі не забываў, як важна дасягаць сваіх маркоў і не даваць іншым раскалдаць яго душу.

І так, маленькі Зайчык паказаў, што хаценьне і адвага могуць паводзіць да вялікіх перамог, і што сапраўдныя справы, як футбол і навука, важныя, але навукай і пацерплівасцю можна дасягнуць большага.