Question

Сочинение про хатынь по беларускай мове

Answer 1

Гэта адбылося 22 сакавіка 1943 года. Азвярэлыя фашысты ўварваліся ў вёску Хатынь і акружылі яе. Жыхары вёскі нічога не ведалі пра тое, што раніцай у 6 км ад Хатыні партызанамі была абстраляная аўтакалона фашыстаў і ў выніку нападу забіты нямецкі афіцэр. Але ні ў чым не вінаватых людзей фашысты ўжо вынеслі смяротны прысуд. Усё насельніцтва Хатыні ад малога да вялікага - старых, жанчын, дзяцей выганялі з хат і гналі ў калгаснае гумно. Прыкладамі аўтаматаў падымалі з ложка хворых, старых, не шкадавалі жанчын з маленькімі і груднымі дзецьмі. Сюды прывялі сем'і Іосіфа і Ганны Бараноўскіх з 9 дзецьмі, Аляксандра і Аляксандры Навіцкіх з 7 дзецьмі; столькі ж дзяцей было ў сям'і Казіміра і Алены Иотко, самаму маленькаму споўніўся толькі адзін год. У хлеў прыгналі Веру Яскевіч з сямітыднёвага сынам Толікам. Леночка Яскевіч спачатку схавалася ў двары, а затым вырашыла надзейна схавацца ў лесе. Кулі фашыстаў не змаглі дагнаць бяжыць дзяўчынку. Тады адзін з фашыстаў кінуўся за ёй, дагнаўшы, расстраляў яе на вачах у звар'яцелага ад гора бацькі. Разам з жыхарамі Хатыні ў хлеў прыгналі жыхара вёскі Юркавічы Антона Кункевіч і жыхарку вёскі Камена Крысціну Слонскую, якія апынуліся ў гэты час у вёсцы Хатынь.



Моё сачынне и мне поставили 10

Answer 2

Хатынь - гэта гістарычная вёска ў Беларусі, якая здабыла сур'ёзную трагічную славу ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Гэта месца, дзе адбылася адна з самых страшных трагедый ў гісторыі нашай краіны.

Хатынь была спакойнай і мірнай вёскай, якая размаўляла на беларускай мове, укладала жыццё пад нябесам роднай Беларусі. Але 22 сакавіка 1943 года гэтая мірная карціна была раптам парадкам пераплутана і абагнана крывёй і смерцю.

Той сьцёгны дзень застаецца ў нашых сэрцах як сымбол нацыянальнай горы і героізму. Нямецкая акупацыйная ўлада вырашыла пакараць вёску за дзеянні супрацьнікамі рэжыму, але ў выніку спрабаў пакараць адзін народ узяліся за крыўды і гарышчы.

Памяць пра гэтыя страшныя падзеі змяшчаецца ў мностве пісем, мастацкіх твораў, музычных кампазіцый, кінофільмаў, і яна жыве ў сэрцах тых, хто ганарыць герояў Хатыня і гандлюе сьвятлом памяці аб іх.

Сур'ёзным і ўражаючым абразам замыкаецца памятнік у месцы бывшага населенага пункта. Яго вежыць вялікая курган - сымбол мірнага жыцця, якое было перакінута віхрам вайны. На вершыні гэтага кургана стаіць жанчына з раскрытымі рукамі, сур'ёзным поглядам і глыбокаю гораю ў вачах. Гэты памятнік згадвае пра тых, хто пагінуў і пра тых, хто жыў пасьля вайны і пабудаваў нашу беларускую дзяржаву з надзейнай верай ў майбутняе.

Хатынь - гэта памятны симвал супрацьстаяньня, геройства і духоўнай магутнасьці нашага народа. І памяць пра яе павінна жыць у сэрцах кожнага беларуса, падзякаваць прароджанай краіне за мір і незалежнасьць. Гэта вельмі важная історыя, якая дапамагае ўсвядоміць, на што мы спромантаваны, і здольныя да вялікіх справаў ў будучыні.