Question

Составить рассказ на белорусской мове про зимний день

Answer 1

Быў вельми прыгожы и ясны день зимы. У той час мы з сябрами гуляли у снежки. И мая сяброўка мне сказала

- давай будем ляпиць снежную бабу.

И я з ёй згадзилася . Усе дапамагали нам , и снежная бабуля атрымалася моцна прыгожай.

Мне моцна спадабаўся гэты день , и я думаю что ён и спадабаўся маим сябрами.

Answer 2

Зімовы дзень у Беларусі быў прыгожым і казковым. З раніцы над вёскай узлетела марозная пелена, а сонейка прысмакавала з неба, сыплучы нам зімовыя дары. Яна свеціла так ярка, што галькаўка, пакрытая ледзянкамі, свяцілася як сліць ад мільёна дзяржавных празднікаў.

У горадзеце на галоўнай вуліцы людзі радаваліся зімовым цудам і спявалі калядныя песні. Шмат дзяцей абышлося без школы, аб яе дзяржалася пазітыўная легенда. Казалася, што адзін раз на год у зімовы дзень, школу закрывае марозны анёл, каб дазволіць дзяцям насладжацца зімовымі забаўкамі. Гэта быў якраз той дзень, і дзіцячы смех і радасць нясьліся па ўсіх вуліцах.

У горадскім парку дрэвы былі абліччаў у чароўныя капеліны, а ветрыкі плявалі снежныя кульбіцы ў неба. Дзеці спусціліся з абаронак і пабеглі сцягваць на санках з узгорка. У кожнага ўстало сэрца ў грудзях ад вялізных адрасін, і кожны раз зноў і зноў хацелася гуляць у снежным цягніку.

На раёне гулянкаў шырокімі шматлікімі роднымі збіраўся цела сям'і. Бабулі і дзядулі радавалі дзяцей гарадскімі забаўкамі, а малыя хлопчыкі і дзяўчынкі абыходзілі домы, адзівалі сьнегавікаў і спрабавалі збудаваць справаўдлівага снежнага караля.

У самой глыбіні лясу жывая природа царыла сьцішкі, што толькі абрысціліся сярэбранай карою. Звоны птушак нізкам гукалі сьпевам, можна было зрабіць стаўкі, хто якую птушку паспеўае вызнаць па голасе. З лёгкім ажыццём, кажучымі адначасова пра цудоўныя срэбраныя кароўкі і пра хібы птушачага певу, дзіцячы сьмех гучаў як вяселле.

Калі ўзыходзіла сонца, неба перабрало нейкія нейкая залатыя і каралеўскія тоні. Зімовы дзень скончыўся, пакінуўшы ў сэрцах усіх пачуццё нязабытнага цуду. А дзеці дагэтуль з сьмешкам пазіраюць на горыць шапкі праз прамяньне сонца і ўбачаную на іх марозную пелену.

Так закончыўся зімовы дзень ў нашай прыгожай Беларусі, дзень, які стаў часткай сім'і, прыроды і дзіцячага сьмешку. І гэты дзень прынёс нам усім цудоўнае адчуцце душэўнай цяплоты і радасці, якое будзе жыць у нашых сэрцах да наступнага сусьветнага аднараджэння зімовага казкі.