Question

Рассказ с поучительным концом на белоруском(примерно на страницу)

Answer 1

У аўтобусе было душна і вельмі цесна. Яго заціснулі з усіх бакоў, і ён ужо сто разоў пашкадаваў аб тым, што вырашыў паехаць на чарговы прыём да ўрача ранняй раніцай. Ён ехаў і думаў пра тое, што зусім, здавалася б, нядаўна, а на самай справе семдзесят гадоў таму назад, ён ездзіў на аўтобусе ў школу. А потым пачалася вайна. Ён не любіў успамінаць тое, што ён перажыў там, навошта варушыць мінулае. Але кожны год дваццаць другога чэрвеня ён замыкаўся ў сваёй кватэры, не адказваў на званкі і нікуды не хадзіў. Ён успамінаў тых, хто сышоў з ім добраахвотнікам на фронт і не вярнуўся. Вайна была для яго і асабістай трагедыяй: падчас баёў пад Масквой і Сталінградам загінулі яго бацька і старэйшы брат.

Во ещё одна

Ехала я як то з школы на трамваі. Ззаду сядзела нейкая матуля з 9-11 гадовым дзіцем на руках. І вось гэты «маляня» увесь час мяне тыкаў нагой у брудных чаравіках па белым штанах (адмыслова, спадабалася я яму, напэўна), на што я звярнулася да яго матулі з просьбай яго суняць.

Яна мне сказала, што ЯНЫ выхоўваюць дзіцяці па сістэме нейкага «Эйху..зера», гэта калі дзіцяці ўсё дазваляюць і няма чаго не зрабіла А потым ззаду падышоў хлопец, ледзь мяне старэй. Дастаў з рота жуйку, наляпіў прама на лоб матулі і сказаў: «Мяне таксама па гэтай сістэме выхоўвалі», - падміргнуў мне і выйшаў на наступным прыпынку.

Объяснение:

Вот, как то так

Answer 2

У нашай маленькай вёскі жыў малады хлопчык на імя Іван. Ён быў добры і дапамагаў усім суседам. Аднак, ён меў адну звычку, якая не хацела яго пакідаць. Іван заўсёды адкладаў свае дамашнія заданні на апошні момант. Ён гуляў з сябрамі, глядзеў тэлевізар, а калі заставалаць сярод яго даспехаў мама, ён хутка апраўляўся да стала і займаўся дзеянням.

Аднаго разу ў вёсцы адбыўся канкурс на лепшыя вышыні ўсёй вёскі. Усе дзеці рабілі чудо-чарады, але Іван, як заўсёды, адклала падрыхтоўку на апошні момант. Ён думаў, што зможа пабедзіць сілай свайго разуму, не займаючыся падрыхтоўкай. Такім чынам, настаў велізарны дзень і адкрыўся конкурс.

Ён падышоў да першай задачы, якая стаяла перад усімі яго роўневікамі. Задача здавалася складанай, і маладзец спрабаваў прапусціць яе міма. Але, на жаль, яго план не ўдалася. Арганізатары канкурсу патрабавалі ўзяць удзел у ўсіх заданнях.

Іван сядзеў і пачаў разглядаць задачу з усіх боку. Але час рамянёў, і ён не мог знайсці вырашэнне. І тут на дапамогу прыйшоў старэйшы чалавек у бялым сурдуты і сказаў:

• Сын, у рашэнні гэтай задачы няма нічога складанага. Трэба толькі збіраць усё па шчырых намерах і не адкладаць нічога на апошні момант.

Іван паслухаў старца і разгадаў задачу. Тады ён зразумеў, што неабходна змяніць свае звычкі. Ён далучыўся да астатніх заданняў з энтузіязмам і радасцю, і ў канцы канкурсу ён атрымаў пераможны дыплом.

З таго дня Іван зразумеў, што сіла ў напаратнасці і плённай працы. Ён пакінуў сваю старую звычку і стаў прыкладам для іншых. Віншуючы яго з паспехам, ўсе ўсвядамілі, што калі мы змяняем сябе на лепшае, мы можам дасягнуць высокіх мэтаў і атрымаць сапраўдныя перамогі ў жыцці.