Question

Срочно сочинить байку по белорусскому языку

Answer 1

Самым багатым у лесе быў крот. І футра ў яго была лепш, чым у іншых. І каморкі забітыя да адмовы. Ды яшчэ з нагоды даставілі яму добрую правізію. Вырашыў крот: "Калі ў мяне багацця шмат, то і розуму больш за ўсіх». І хоць крот нідзе не вучыўся, стаў ён у лесе настаўляць ўсіх. Спачатку звяры прыслухоўваліся да яго заўваг, але выходзіла толькі горш. Раз крот мядзведзю сказаў: «Ты, касалапы, летам у лесе гаспадар, а зімой - заяц. Заяц не спіць - верхаводзіць ». Раз'юшыўся мядзведзь, вырашыў не ўпадаць у спячку. Ды толькі горш ад гэтага выйшла, захварэў мядзведзь. «Дарма я крата паслухаў, неразумны ён», - падзяліўся мядзведзь з савой. На што сава адказала: «Выпадкова можна стаць уладальнікам любога багацця, але толькі не розуму"  

Байка вучыць: розум выпадкова не набудзеш, у латарэю не выйграеш, розум трэба выхоўваць

Answer 2

У горадзе Жывёў быццам-то каток, дзе жывуць звяры, птушкі і рыбы. Сёння ўвесь дзень ішоў дождж, і калі вечарам надвор'е ўжо адрасталася, на катку адбылося нешта нешта здзіўляючае.

Вясёлы Зайчык, які любіў пасмешыць і падхопліваць з іншых, даведаўся аб неверагоднай спадзяванцы, якая з'явілася на катку. Гутарачкі і плюшкі праз увесь лес сцвярджалі, што гэта Летуція, Чароўная Ластоўка, якая можа лятаць даўжэйшымі вечарамі і спяваць так, што сэрцы звяроў і птушак разаграваліся.

Зайчык падымаўсць на задніх лапках і з ярка падрабязнасцю апісваў, як ён ведае самую чароўную песню ў свеце, і што гатовы паказаць свой талант. І вось прыйшоў час вялікага выступу.

Збіралася цудоўная аўдыторыя – ад зайцоў да вярблюдаў. Летуція ўзляцела ў неба, разгарнула свае пяроўцы, як мільён маленькіх дзвюнкоў, і пачала спяваць. Галіны здабыліся, ветры замахаліся, і птушкі празцякалі ад захаплення.

Але Летуція не паддалася на заманы Зайчыка. Яна толькі ўсміхнулася і паўтарыла свой спяв, гучней і чароўней заўсёды. Зайчык памяцціва адбег даўжэй, спрабуючы аганізаваць сваю песню, але яго ўсіх цягамі душы ахапіла спев Летуціі.

На канец, Зайчык змяркуе, што не ўсе родзіліся для выдатных творчасці, і што годнасць унутранай красы важней за славу. А Летуція паказвае, што кожны з нас мае свой асаблівы дар, які можа зробіць свет яшчэ прыгожей і цудоўнейшай.

З таго дня Зайчык стаў марчаць па лесе з вясёлай песьняй, якая робіла ўсіх жывёл усміхацца. А Летуція пасля свайго нейкага паўтарэння спяву паклала свае пяроўцы і ўлёцела ў неба, дзе яна працягвае распавядаць свой спяв пра красу і добраць усьходніх сонцаў.