Question

Прыказки на беларускай мове

Answer 1

Абое — рабое.Ад цяплосьці не баляць косьці.Адзін чорт маляваў.Бачыць вока, але ляжыць высока.Бачыць карова, што на павецi салома.Бог не цяля, бачыць круцяля.Будзем вучыцца, пакуль сьмерць лучыцца.Вольнаму воля, шалёнаму поле.Вырас пад неба, а дурань як трэба.Гавораць, гамоняць, ды ня ведаюць, дзе звоняць.Дзе нянек многа, там дзiця бязнога.Дзе прапала кароўка, там няхай i вяроўка.Дзе п’юць, там i льюць.Дурны законаў не чытае, ды свае мае.З агню ды ў прысак.Загляне сонца i ў наша ваконца.Знай каток свой куток.Каб сьвiньні poгi — нiкому б не было дарогi.Калi Бог не папусьцiць, сьвiньня ня укусiць.Калi ўлез у дугу — не кажы «не магу».Маладосьць — усё дурносьць.На Бога спадзявайся, але й сам старайся.На вуснах — мёд, а на сэрцы — лёд.Ні адказу, ні прыказу.Ні зьняты, ні павешаны.Нічога не знаю — мая хата з краю.Пад чорным лесам спаткауся чорт зь бесам.Пакуль жаніцца — загаіцца.Памалу едучы, далей будзеш.Пасьпех — людзям на сьмех.Праўду казаць — ворага нажываць.Пень гарэў, а чорт нoгі пагрэў, іскра пала і радня стала.Пераначуем — болей пачуем.Першы блiн сабаку.П'янаму i козы ў золаце.Тая зязюля, але ня так кукуе.У страху вочы па яблыку.Усе чэрцi адной шэрсьцi.Усякi гад на свой лад.Цiхая сьвiньня глыбака рые.Цюк — дзяцюк!Чорт на паганага напаў.Што галава, то розум.Што па тэй чэсьцi, калi няма чаго есьцi.
Як баба да дзеда, так i дзед да бабы.

Answer 2

Залатая рыбка

У даўныя часы жыў карабль. Вялікі, магутны, хлуснаты карабль. На яго борцеі з палацоўкі на паласушчыку стаяла залатая рыбка. А залатая рыбка магла выконваць любыя жаданні.

Адзін раз малы Міха знайшоў гэтага карабля. Ён папрасіў у залатай рыбкі:

• Залатая рыбка, будзь добрай! Дай мне марудную ўсмешку.

Залатая рыбка паўзвалася з вады і казала:

• У мяне збеглік. Калі ты будзеш яго ловіць, я адбяру ў тэбя ўсмешку. Але будзь акрутны! Збеглік хітрасць плануе.

Малы Міха пакінуў залатую рыбку і пачаў шукаць збегліка. Ён хадзіў па ўсіх вадах, шукаў, шукаў, але збегліка не знайшоў. Міха зьмяркнуў, а потым вярнуўся да залатай рыбкі.

• Я не знайшоў збегліка, - сказаў ён. - Але я рад, што ўсё адбылося. А як я магу дасягнуць ўсмешкі?

Залатая рыбка, пагладзіўшы паласушчык карабля, сказала:

• Нічога, малы Міха. І так ты заслужыў ўсмешку. Знаеш, калі адзін захоча дабра для іншых, яму ўсё радуе. Ты спрабаваў дапамагчы, і гэта ўжо вялікая марудная ўсмешка.

Малы Міха ўсміхнуўся, дзякуючы залатай рыбцы, і са сьлязами ў вачах пакінуў яе. Ён быў ўдзячны за гэты дарунак.

Гэтая прыказка вучыць нас важнасці даброці і асаб