Question

Прыдумайце вусную гісторыю "Сустрэча з Волатам"

Answer 1

Ответ:Мой любімы былінны герой — гэта Ілля Мурамец. Мне вельмі падабаецца апісанне гэтага волата ў быліне пра Іллю Мурамца і Салаўя — разбойніка. Ілля Мурамец, сапраўдны абаронца рускай зямлі. Ён не можа праехаць міма безабаронных людзей. У быліне гэта апісана тым, што Ілля Мурамец па шляху ў Кіеў — град праязджаў міма Чарнігава і ўбачыўшы сілу незлічоную вырашыў дапамагчы Чарнігаву. Ён пабіў ўсіх іх ворагаў і наўзамен нічога не запатрабаваў, а толькі папрасіў паказаць яму скарочаную дарогу ў Кіеў — град. Людзі Чарнігава , шкадуючы свайго выратавальнік , папрасілі не ехаць гэтай дарогай, таму што, каля крыжа Леванідава сядзіць Салавей – разбойнік. Сваім крыкам і свістам, ён усё блакітныя кветачкі абсыпае, ды людзей забівае. Але і тут Ілля Мурамец сваю адвагу выявіў. Не спалохаўся ён, не паслухаўся людзеў Чарнігава і паехаў карацейшай дарогай. А так як волатам ён з нараджэння быў, смяротны крык і свіст разбойніка яго не загубіў. Стрэліў Ілля Мурамец у разбойніка і выбіў яму правае вока. Прыехаўшы ў Кіеў — град ён не стаў хваліцца. Як трэба пакланіўся ён князю і прысутным і дачакаўся пытання князя аб прыбыцці яго ў Кіеў. Падчас аповеду свайго, ён ані сябе не узнёс і спакойна прапанаваў князю паглядзець на разбойніка, які знаходзіцца ў яго ў двары. Для таго, што б пацешыць князя, Ілля Мурамец загадаў Салаўю — разбойніку засвісцець ў паўсвіста салаўінага і закрычаць у поўкрыка звярынага. Але салавей засвістаў ва ўсю сілу і закрычаў на ўсю моц. Усе, акрамя спалоханага князя Уладзіміра і Іллі Мурамца траплялі мёртвымі. Пасля такога дзеяння Салаўя — разбойніка, Ілля Мурамец забіў яго. Агульныя рысы характару Ільі Мурамца, гэта адваг , кемлівасць, бясстрашнасць, любоў да свайго народу і нянавісць да ворагаў сваёй радзімы. Ілля Мурамец, гэта волат, подзвігі якога, захапляюць і усхваляюцца людзьмі.І ён ніколі не будзе баяяца сустрэчы з любым страшэнным чалавекам або зверам.

Объяснение:

Answer 2

У далёкай дзіцячай краіне існавала велізарна пушча, якая была царстваю велізарнага і волатага звіра пад назвай Волат. Гэты звір быў нешта незвычайнае: у яго было адно вялікае крыло, якое меў аднастайнае пёра. Годым ростам Волат дасягнуў шмат вялікіх дубоў, якія сталі ягоў любімымі жытелямі пушчы.

Але вадзіцца Волат не ведаў, якія цяжкія перапяды ў яго перадзвіжнікі ў краіне людзей. У адзін прыгожы дзень Волат лётаў па пушчы і пачуў галасы. Ён ўзяў горшачкі пад пахвой і падлетел да месца, дзе галасы былі найгучнейшыя.

Там ён убачыў маленькага хлопчыка, які засмучана сядзеў на карнее і гладзіў свайго маленькага казёлка. Хлопчык па імкненні душы шукаў свайго згубленага бацьку, які загубіўся ў пушчы.

Волат быў захоплены гэтай удзельнай сцэнай і змагаў адчуць душэўнае балю хлопчыка. Ён павялічыўся над хлопчыкам і, зніжаючы сваё адзінай вялізарныму крылу, паклаў яго на плячо хлопчыка. Такім чынам Волат памаг хлопчыку падняцца на сваё вялікае туловішча.

З птушчой перспектывы хлопчык убачыў вельмі шмат прыгожых месцаў і востраў, якія ніколі раней не бачыў зямлі. Але найважнейшым момантам для яго была магутныя адлегласці яго бацькавскага дома.

Волат, вядомы сваёй дабротлівасцю, павёў хлопчыка ў сэрца пушчы, дзе ён знайшоў яго бацьку. Бацька быў узрушаны і ўдзячны Волату за дапамогу ў яго знаходжанні. Але хлопчык не хацеў, каб гэтая зустрыч стала апошняй з Волатам.

Пасля таго, як бацька і хлопчык адзначылі сваё шчасце і вясёлле, Волат занёс іх дадому. Ён паклал хлопчыка на параг бацькавага дома і ўсміхнуўся ў адказ. Гэты добры велізарны звар раскрыў адзіным пёрам сваёга крыла і паляцеў ў далёкую пушчу.

Хлопчык застаўся з добрымі ўспамінамі і гарачымі падзякамі да Волату. А ў пушчы Волат стаў агарам для ўсіх звяроў і з таго дня ён часта бачыў сябе ў сустрэчах з людзьмі, якія благадарылі яго за яго велікае сэрца. Зусім не змяніўся гэты добры і велізарны звар, які дапамог людзям у трудных момантах і прыносіў радасць і шчасце ў іх жыццё. Ён заўсёды быў і застанецца легендай пра герая, які ўмеў падарыць адну сустрэчу чулым і добрым сэрцам.