Question

2. Перакажыце эпізод сустрэчы Даніка з хвораў настаўніцай. Як вы разумееце словы пані Мар'і: «Я разумею цябе - ты любіш толькі бедных. І я, Данік, не з багатай сям'і. Вы тут усе не любіце паноў. Ая — таксама палячка. І гэта, хлопчык, не адно і тое ж. І ў нас, у Польшчы, усякія людзі ёсць. Ты зразумееш мяне, калі падрасцеш».​

Answer 1

Калі пані Мар’я захварэла дзеці прыйшлі яе наведаць. Але ў пакой напачатку ісці ўпусцілі толькі Даніка. Яна сустрэла яго вельмі прыязна, нават пацалавала. Хлопчык вельмі засаромеўся. Настаўніца распытала пра яго поспехі, пасля яны ўзгадалі пра эпізод каля вакна, і пані Мар’я сказала, што ён зразумее яе ўчынак, калі падрасце. Калі яны ўзгадалі пра спрэчку з-за баранкаў, якія выдаваў Данік па спісе, жанчына сказала важныя словы:

“—Я разумею цябе — ты любіш толькі бедных. I я, Данік, не з багатай сям'і. Вы тут усе не любіце паноў. А я — таксама палячка. I гэта, хлопчык, не адно і тое ж. I ў нас, у Польшчы, усякія людзі ёсць. Ты зразумееш мяне, калі падрасцеш.” Пасля яна падарыла яму кнігу навел Баляслава Пруса, і падпісала яе для яго. Гэты падарунак быў для яго самым дарагім у жыцці. Пані Мр’я была ўпэўнена, што Данік пойдзе далёка ў вучэнні. Такія ж спадзяванні яна ўскладала і на сваіх дзетак, якім яна імкнулася прывіць пачуццё высокародства, дабрыні. Пані Мар’я стала для Даніка сапраўднай другой матуляй, якая не толькі бараніла яго, але і заклала ў яго душу важныя духоўныя паняцці. Гэта значыць, што пані Мар'я вельмі добры чалавек, які заўсёды гатовы дапамагаць людзям.

Answer 2

Данік сядзеў на скрыжаванні ў кніжным краме, пагрузіўшыся ў захапленне зноскамі ў сваю новую кнігу. У гэты момант ў краму увайшла пані Мар'я, якая была яго настаўніцай. Данік паціха схаваў кнігу і ўсміхнуўся, прывітаўшы сваю настаўніцу.

Пані Мар'я, убачыўшы Даніка, узяла на палі рукі і паглянула ў яго вочы. У яе вачах бліскала якасць незадаволенасці і занепакоенасці. Яна сказала: "Данік, я разумею цябе - ты любіш толькі бедных. І я, Данік, не з багатай сям'і. Вы тут усе не любіце паноў. Ая - таксама палячка. І гэта, хлопчык, не адно і тое ж. І ў нас, у Польшчы, усякія людзі ёсць. Ты зразумееш мяне, калі падрасцеш".

Данік здзявіўся і спатрэбіў настаўніцу ўзяцца за руку. Яго сэрца напоўнілася сумам, бо ён не жадаў, каб пані Мар'я думала, што ён некага пачухае на падставе іх сацыяльнага статусу. У яго галаве запаўняліся адкідамі, ужоўкамі думкі, што ён не праўда любіць толькі бедных людзей. Ён проста бачыў, як многія з іх патрабуюць дапамогі, і цікавіўся іх жыццём. Але ён таксама ведаў, што грошы не павінны быць вырашальным крытэрыем для ўзаемасуразмоўлення і дружбы.

Данік паспрабаваў ўпрытрымліваць сум у сваіх вочах і казаў зьмацненьнем у голасе