Question

ПОМОГИТЕ,ПОЖАЛУЙСТА, ПЕРЕВОД Сейіт орам үстінде жүгіріп бара жатқанда, бір арбалы келіп, аңдаусыз соғып кетіп, аяғын сындырыпты. Ойбайлап жылап жатқан баланы көріп шошынғаннан шешесі есінен танып қалады. Мұны көрген соң, Сейіт жыламақ түгіл, сынған аяғын орнына салып танып жатқанда да дыбысын шығармай, қабағын да шытпай жатады. Сонда сынықшы кісі: - Аяғың ауырмай ма, қабағыңды да шытпайсың? -деп сұрайды. Сейіт, шешесі шығып кеткен соң, демін алып, сынықшыға сыбырлайды: - Ауырмақ түгіл жаным көзіме көрініп тұр, бірақ менің жанымның қиналғанын көрсе, әжем де қиналып, жүдемесін деп, шыдап жатырмен, -деді

Answer 1

Сейіт орам үстінде жүгіріп бара жатқанда, бір арбалы келіп, аңдаусыз соғып кетіп, аяғын сындырыпты. Ойбайлап жылап жатқан баланы көріп шошынғаннан шешесі есінен танып қалады. Мұны көрген соң, Сейіт жыламақ түгіл, сынған аяғын орнына салып танып жатқанда да дыбысын шығармай, қабағын да шытпай жатады. Сонда сынықшы кісі: - Аяғың ауырмай ма, қабағыңды да шытпайсың? -деп сұрайды. Сейіт, шешесі шығып кеткен соң, демін алып, сынықшыға сыбырлайды: - Ауырмақ түгіл жаным көзіме көрініп тұр, бірақ менің жанымның қиналғанын көрсе, әжем де қиналып, жүдемесін деп, шыдап жатырмен, -деді

____________________________________________________________

Сеит пробежал по рулону, пришел на тележку, ударил без слез и сломал ногу. Увидев ребенка, который плачет, мать потеряла сознание. Увидев это, Сеит жыламақ так, что сломал ногу, когда вместо звука в без сознания, в шытпай под. - Ты не болеешь ноги, не вытащишь веки? -спрашивает он. Сеит, после того, как мать вышла, дегустирует и шепотит к ломкому: - не больно, но я видел, что моя душа страдала, и моя бабушка тоже мучилась, не умиралась, - сказал он.

Answer 2

Конечно, я помогу перевести данный текст на русский язык:

"Когда Сейит спускался вниз со склона горы, одну стрелу заметил, безжалостно убившую козу. Увидев промысленного ребенка, что смеется, глядя на убийство, он познал его по сходству с отцом. Увидев это, Сейит не сжалил козлёнка, положил его на место убитой матери, но не выпустив своего дыхания, не испытал жалости. Тогда стрелок спросил: - Не боишься ли ты за свою ногу и не жалко ли тебе своего кинжала? - Сейит, когда его сын ушел, сказал: - Душа моего ребенка осталась со мной, видя своими глазами, но если бы он увидел, как умирает моя душа, он бы тоже умер от горя".