Question

Напишите сочинение на тему "мова и Нацыянальная культура" ток на белорусском и со всеми знаками препинания пожалуйста

Answer 1

У залежнасці ад паходжання і наяўнасці ці адсутнасці агульных рыс усе мовы свету падзяляюцца на роднасныя і народнасныя. Сярод роднасных моў адрозніваюцца моўныя сем'і, группы і падгрупы. Беларуская мова належыць да славянскай группы індаеўрапейскай сям'і.

Паводле тэорыі індаеўрапейскай расы, практычна ўсе еўрапейскія і многія азіяцкія народы маюць адну прарадзіму, а іх мовы ўзыходзяць да адзінай мовы-крыніцы, якую прынята называць "агульнаіндаеўрапейскай”, ці "індаеўрапейскай прамовай”.

Сення цяжка дакладна сказаць, дзе і калі існавала гэтая мова. Існуе некалькі гіпотэз наконт прарадзімы індаеўрапейцаў. Адны даследчыкі лічаць, што першапачаткова, прыкладна у IV-III тыс. да н.э. яны займалі прастору ад Дона і Паўночнага Каўказа да Дуная. Адсюль індаеўрапейцы пайшлі у Еўропу, Сярэднюю Азію і праз Каўказ на Блізкі Усход і ў Індыю. Згодна з іншымі гіпотэзамі, індаеўрапейская моўная супольнасць узнікла на Блізкім Усходзе або ў Індыі і адкуль рушыла на ўсход і захад. Выказваецца таксама меркаванне, што прарадзімай індаеўрапейцаў магла быць тэрыторыя ад Урала да Каспійскага мора.

Нягледзячы на тое, што ў навуцы пакуль няма адзінства ў вызначэнні першаснай лакалізацыі праіндаеўрапейскай мовы, вучоныя аднак не сумняваюцца ў тым, што яна існавала.

Параўнальна-гістарычны аналіз фактаў розных моў дазваляе рэканструяваць праіндаеўрапейскую мову.

Праіснаваушы некалькі тысячагоддзяў, індаеўрапейская моўная супольнасць распалася, і на аснове дыялектаў пачалі складвацца розныя мовы (германская, раманская, славянская і інш.). Мовы, якія паходзяць ад агульнаіндаеўрапейскай мовы, з'яўляюцца роднаснымі, і на гэтай падставе іх аб'ядноўваюць у адну моўную сям'ю - індаеўрапейскую.

Answer 2

Мова і Нацыянальная Культура

Мова – невід'ємна частка нацыянальнай культуры. Вона адлюстроўвае нашу гісторыю, традыцыі, думкі, адчуванні і ідэнтычнасць. Як носіцель мовы, я беларуская, павінен асведчваць важнасць мовы ў стварэнні і зберажэнні нацыянальнай культуры.

Мова – галоўны элемент культурнага спадчыну. У беларускай мове заключана не толькі велізарная літаратурная традыцыя, але і мудрасць пакаленняў, якія жылі на гэтай зямлі. Працягласць мовы паўдавала магчымасць перадаць гісторыю, палітыку, рэлігію, фольклор і многае іншае. Мова – гэта віды выразнасці, творчасці, пазітыўных і негатыўных сцэнароев.

Мова мае вялікую моц. Яна можа аб'яднаць людзей, але і раздзяліць іх. Пры правільным выкарыстанні, яна стварае гармонію і злагоду ў нацыянальнай культуры. Аднак калі мова заслужыць малахольныя праверкі, грамадства можа падпадаць у розніцу і антаганізм.

Нацыянальная культура і мова – неразьдзельныя сутнасці. Мова адлюстроўвае той культурны кантэкст, у якім адбываюцца ўсе аспекты жыцця. Мова – гэта дзеркала, у якім адлюстроўваецца пачуццё годнасці і ідэнтычнасці народу. Губленне мовы азначае страту многіх традыцый, гісторыі і культурнай спадчыны.

Адна з асновных задач сучаснага суспільства – зберагчы і падтрымаць мову і нацыянальную культуру. Гэта залежыць не толькі ад улады, але і ад удзелу кожнага асобнага чалавека. Грамадзянская актыўнасць, асведчанне мовы і ўдзел у культурных мерапрыемствах – гэта спосаб падтрымліваць і пазітыўна ўплываць на нацыянальную ідэнтычнасць.

У сучасным свеце, дзе глабалізацыя і мультыкультурнасць дамінуюць, важна захоўваць сваю мову і культуру. Яны могуць стаць джэмамі ў каралеўстве глабальнай рознасці і манаграфіям нацыянальнага наследства. Таму важна не забываць аб мове і памятаць, што яна адлюстроўвае нашу нацыянальную ганар.

У падсумку, мова і нацыянальная культура сувязаны міцнай ніткай. Мова – гэта не толькі сродак камунікацыі, але і сімвал ідэнтычнасці і гісторыі. Яна адлюстроўвае багатство і манаграфію нацыянальнага наследства. Таму ўсе мы павінны падтрымліваць і асведчваць мову ў гонар нацыянальнай культуры і ў знак павагі да нашых прадкаў і паслядоўнікаў.