Question

СОЧИНЕНИЕ ПО БЕЛОРУССКОЙ ЛИТЕРАТУРЕ НА ЛЮБУЮ ИЗ ТЕМ: 1. Чалавек і час у творах беларускай літаратуры 20 - 30 гадоў XX стагоддзя. 2. У пошуках прыгажосці і гармоніі (па лірыкі Уладзіміра Дубоўкі). 3. Галоўная праблема апавяданняў Міхаіла Зарэцкага і Кузьмы Чорнага 4. "Хто ж смяецца апошнім?" ( Па творах Кандрата Крапивы ) Ответьте пожалуйста

Answer 1

Камедыя Кандрата Крапівы «Хто смяецца апошнім» хаця і была напісана ў тысяча дзевяцьсот трыццаць дзевятым годзе, але яе можна назваць сучаснай. Бо дзеянні, якія адбываюцца ў інстытуце геалогіі, вельмі нагадваюць сённяпінія стасункі паміж людзьмі амаль ва ўсіх дзяржаўных установах. Кандрат Крапіва ў камедыі выкрыў несправядлівасць, парушэнне прынцыпаў жыцця. Ён асуджае кар'ерызм, прыстасавальніцтва. Але ў той жа час драматург услаўляе вучоных, якія сваей працай прыносяць вялікую карысць дзяржаве.  

Большасць герояў камедыі можна падзяліць на станоўчых і адмоўных. Але ёсць і такія персанажы, якіх нельга аднесці ні да першых, ні да другіх.  

Адмоўнымі ў п'есе з'яўляюцца вобразы Аляксандра Пятровіча Гарлахвацкага, Зёлкіна і яго жонкі.  

Гарлахвацкі — дырэктар інстытута геалогіі. Пасаду дырэктара інстытута ён займае не за свае навуковыя дасягненні, а па пратэкцыі таварышаў. На самай справе ў прафесіі палеантолага ён нічога не разумев. Гарлахвацкі — вельмі небяспечны чалавек, бо выдае сябе не за таго, кім з'яўляецца на самай справе. Ён вельмі хітры і вынаходлівы. З рознымі людзьмі паводзіць сябе па-рознаму. Палахлівага — прыпужае, а з даверлівымі — прыкідваецца шчырым сябрам. Але «колькі вяровачцы ні віцца — заўсёды ёсць канец» . У рэшце рэшт усе ўбачылі, што за чалавек Гарлахвацкі, які ён невук.  

Зёлкін — малодшы навуковы супрацоўнік. Гэта сапраўдны падхалім. А падхалімства, як вядома, заўсёды выклікала гнеў у Кандрата Крапівы. Хаця навуковы супрацоўнік з яго не вельмі удалы, затое Зёлкін — вельмі здольны паклёпнік. Наколькі ён тупы ў навуцы, настолькі багатая яго фантазія ў выдумванні плётак. Такія разуменні, як дружба, давер між людзьмі, Зёлкіну не даступны. Ён умее бачыць у людзях толькі адмоўнае.  

Станоўчымі вобразамі ў камедыі з'яўляюцца Чарнавус, Вера і Левановіч.  

Чарнавус — прафесар інстытута геалогіі. Аўтар з сімпатыяй малюе гэтага вучонага. Шчыра спачувае яму, даведаўшыся пра непрыемнасці, якія наваліліся на беднага прафесара. Вось гэта справядлівасць і сумленнасць часам перашкаджаюць вучонаму бачыць з'явы ў сапраўдным святле. Чарнавус непатрабавальны і сціплы. Яго вельмі любяць калегі. Ён увесь час адчувае іх маральную падтрымку. Калі што-небудзь не ладзіцца, ён непакоіцца, каб з-за яго не было непрыемнасцяў у калег. Інтарэсы навукі для Аляксандра Пятровіча даражэй за ўсё. Без навукі ён не ўяўляе свайго жыцця.  

Вера — правая рука Чарнавуса, малодшы навуковы супрацоўнік. Яна чалавек прынцыповы, мяркуе аб людзях не па чутках, а па іх учынках. У цяжкія хвіліны яна стараецца падтрымаць Чарнавуса і дапамагчы яму. Менавіта яна садзейнічае нічаслівай развязцы ў камедыі. Сваей энергічнасцю, адкрытасцю натуры Вера выклікае нашы сімпатыі.  

Левановіч — сакратар парткома. Ён — сумленны і прынцыповы камуніст. Левановіч умее выслухаць чалавека, паверыць яму і дапамагчы калі трэба. Раней, чым хто, ён зразумеў сапраўдную абстаноўку ў інстытуце, і не без яго дапамогі выкрылі Гарлахвацкага.  

Туляга — навуковы супрацоўнік. Страх з'яўляецца галоўнай перашкодаи да мэты на працягу ўсяго жыцця. Але ён змог пераадолець самога сябе і расказачь аб усім Левановічу. Такія людзі, як Туляга, вельмі небяспечныя, бо яны жывуць пад уплывам каго-небудзь. Калі такі чалавек будзе браць прыклад з дрэннага чалавека, то і сам стане дрэнным. Туляга пакутуе ад сваей палахлівасці, горка прызнаецца, што праз тэту рысу характару не паважае самога сябе.  

Камедыя «Хто смяецца апошнім» напісана з вялікім сатырычным майстэрствам. Дзеянні тут адбываюцца, а аўтарскіх высноў няма. Напрыклад, калі Гарлахвацкі робіць даклад пра выкапнёвую жывёліну, а па сутнасці малюе свой уласны партрэт. Тое, што мы робім выснову самі, развівае мысленне, фантазію. Таму камедыя не толькі цікавая, але і карысная.

Answer 2

Сочинение по белорусской литературе на тему: "Главная проблема аповеданий Михаила Зарецкого и Кузьмы Чорного".

Михаил Зарецкий и Кузьма Черный - выдающиеся представители белорусской литературы, чьи аповедания занимают важное место в литературе XX века. В своих произведениях они поднимают множество актуальных проблем, но одна из главных тем, которую они освещают, - это проблема человека в обществе.

Оба писателя показывают сложности, с которыми сталкивается человек в мире XX века, с его быстрым темпом жизни, социальными изменениями и противоречиями. Они описывают переживания героев, их поиски смысла и своего места в обществе.

Михаил Зарецкий, в своих аповеданиях, исследует жизнь и судьбы разных людей, отображая их сложности и противоречия. В его произведениях выделяются такие темы, как социальные проблемы, моральный выбор, духовный кризис и стремление к справедливости. Произведения Зарецкого наполняются глубокой психологической проработкой героев, которые оказываются перед трудными решениями и непростыми ситуациями.

Кузьма Черный, в свою очередь, обращается к темам истории и национальной идентичности. В его аповеданиях прослеживается постоянное стремление героев найти свое место в мире и достичь гармонии. Он раскрывает идею о важности сохранения национальных традиций и ценностей, которые помогают человеку сохранить свою индивидуальность и духовное равновесие.

Таким образом, главная проблема аповеданий Михаила Зарецкого и Кузьмы Черного заключается в изучении сложной позиции человека в обществе. Они показывают, какие противоречия и сложности возникают у героев в условиях быстро меняющегося мира и как они стараются найти свое место и гармонию. Эти писатели заставляют нас задуматься о важности моральных ценностей, социальной справедливости и духовного развития, что делает их произведения актуальными и значимыми для современного читателя.